- بیمار حق دارد که خدمات مراقبتی، بهداشتی و درمانی با نیازهای بهداشتی و درمانی خود را دریافت کند. این خدمات شامل مراقبتهای پیشگیری، بهداشتی و درمانی، باید موجود و قابل دسترسی برای همه و به طور عادلانه بدون هیچ گونه تبعیض ارائه گردد.
- بیمار حق دارد در تمام موارد به ویژه در مورد فوریتهای پزشکی، سریعاً به وضع وی رسیدگی شود.
- عموم مردم صرف نظر از موقعیت اجتماعی، حق دارند تحت مراقبتهای بهداشتی و درمانی قرار گیرند. مراقبتهایی که برای عموم قابل دسترسی بوده و مطابق با استانداردهای حرفه ای باشند.
- بیمار حق دارد از مراقبت دقیق توأم با احترام برخوردار شود. این خدمات باید عادلانه، بشر دوستانه، بدون تبعیض نژادی و بدون در نظر گرفتن رنگ پوست، جنسیت، ملیت، شغل، مذهب و منبع پرداخت هزینه باشد.
- بیمار حق دارد تا آنجا که قانون اجازه میدهد، درمان را رد کند و حق دارد از عواقب تصمیم خود آگاه شود.
- بیمار حق دارد معاینه و نظارت توسط افرادی که به طور مستقیم در امر مراقبت شرکت ندارند را نپذیرد.
- بیمار حق دارد از مراقبت بهداشتی و درمانی هماهنگ و پیوسته برخوردار شود.
- بیمار حق دارد انتظار داشته باشد که مراقبت در حد مقبولی ادامه پیدا کند. علاوه بر این از قبل بداند که به کدامیک از پزشکان، در کجا، چگونه و در چه زمانی میتواند دسترسی داشته باشد.
- بیمار حق دارد به منظور تداوم مراقبتهای بهداشتی و درمانی از همکاری کلیه ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی و مؤسساتی که در این زمینه فعالیت دارند، برخوردار باشد.
- هر بیمار پذیرش شده در مرکز درمانی حق دارد با رعایت احترام به شخصیت وی و محیط خصوصی وی بستری و مورد معاینه، آموزش و درمان قرار گیرد. این بدان معناست که هر گونه مداخله باید تنها و در حضور افرادی که به طور مستقیم در مراقبت و درمان وی نقش دارند، صورت گیرد.